آرنیکا در12ماهگی

دخترکم خیلی وقت به وبلاگت سرنمیزنم ومطلبی نمی نویسم چون تو،وروجک تموم وقت ،منو مشغول خودت کردی نمیذاری جم بخورم.وقتی هم میشنم پای سیستم اینقد باهاش ور میری که ازنشستنم پشیمون میشم،الان هم خانم خانما خاب تشریف دارن بااینکه خیلی خسته ام خاستم یمقدارازخاطرات قشنگتوبنویسم .ازوقتی که شروع کردی به راه رفتن (از5خرداد با اون پاهای کوچولوت شروع کردی قدم برداشتن یعنی ازده ماهگی)دیگه فرصت هرکاری رو ازم گرفتی چون اینقد اینطرف واونطرف میری همش باید دنبالت باشم کاردست خودت ندی.ازدلبریات هم چی بگم خیلی زود شروع کردی به کلمه گفتن یعنی ازاوایل 11ماهگی.پدرجون خوب میشناسی ورابطه ات باهاش خوبه وچون خیلی باهات بازی میکنه.دخترکم خیلی خیلی بامزه شدی وقتی گوشی اسباب بازیت برمیداری وتوخونه قدم میزنی باخودت بلندبلند حرف میزنی نمیدونی چقد شیرین میشی.تاتلفن خونه یاموبایل کسی زنگ میخوره بلند بلند میگی اااالو،بله گفتنت هم که واس خودش یه داستانیه که فیلمش هست اوایل میگفتی بــــــــــــــَیه اماالان کلا" ریتم شو عوض کردی .به پدرجون میگی پٍد پٍد،به عمو،عم.عمه روکامل میگی به بستنی هم که میگی منی،تابهت میگیم شیطون بلا میگی بلا بلا بلاو....عسلکم بازهزاران هزاربارشکربخاطروجودنازنینت